آهنگ اندک اندک جمع مستان یار ماو یاور ما

هو اندک اندک جمع مستان

یار ماو یاور ما

اندک اندک می پرستان

تاج عالم بر سر ما

خوش به حال سوته دلی

که رها شد با ایشان

به ضمانت درویشان

از رو عادت به رفاقت

دل ما را ساده بردی

تن سرد این غریبو

تو به خشم شب سپردی

از قفس تا به رهایی

مرگ بر رنگ سیاهی

یا هو ضامن آهو

نفس هم نفسم کو

مرگ مرغ در قفسم کو

فرقه فرقه فرقه ی من تو

ماه شام آخر من تو

ای عشق دست به سرم کن

پی شب در به درم کن

با جنون هم سفرم کن

تو برقص ای باد بهار

هو

تو بگو باز از غم یار

هو

زنده باد در حلقه دار

شب جشن این دیدار

همه خواب و ما بیدار

چه غمی دارد دلشان

هو

پر درد است دامنشان

هو

بی ستاره اس هر شبشان

منو تو ما و ایشان

به ضمانت درویشان

اندک اندک جمع مستان

یار ماو یاور ما

اندک اندک می پرستان

تاج عالم بر سر ما

(خوش به حال سوته دلی)

(که رها شد با ایشان)

(به ضمانت درویشان)

هو این چه سند چه قباله ی تلخیست

(بو بوی کفن پوشان)

دولت عشق از مکتب ما شد

(جان تو و جان ایشان)

بگو بگو خورشید خاموش

(خوش به سعادت خاموشان)

که شما بود و ما شد

(به شرف دست درویشان)

بگو بگو تو جنس بادی بوی علف را تازه کردی

بگو بگو باروون که نم زد رسم و به هم زد باز بر میگردی

اگه شورم شورتو دارم ای کس وکارم

تو رو دارم

تو رو دارم شکر گذارم شکر تو گفتن

شهرت کارم

دل به دریا اگر زدی بزن و با دریا باش

هیهات از درد غریبی تو غریب الغربا باش

آهای آهای کی پس خدا بود

کی پشت چین پرده ها بود

آهای آهای کی ناخدا بود

از عشق میمرد و بی صدا بود

تو خدایی تو ناخدایی

تو بی صدا و با صدایی

تو کجایی بگو به عالم

که مشت ما و پشت مایی

دل به دریا اگر زدی بزن و با دریا باش

آه باد آتش و خاکی

فکر چشم تر ما باش

به ضمانت درویشان